Zangles bij Nienke

‘Wat heb je bij je?’ Dit is het eerste wat Nienke vraagt. De zangles is begonnen. We duiken meteen in de noten. Eventueel is een gesprek over ditjes en datjes of de politieke situatie voorafgegaan. Als het op zingen aankomt, valt Nienke met de deur in huis. Wat ze me hiermee leert, is dat ik er als zangeres meteen moet stáán. Ze onderbreekt dus ook onmiddellijk als de eerste noten aarzelend of anderszins laakbaar klinken en sleutelt net zo lang, tot ze goed zijn. Zo gaat dat een paar maten door en als je geluk hebt, of érg goed gefocust of in vorm, getalenteerd dan wel gevorderd bent, een hele bladzijde of passage. Nienke hoort nu eenmaal alles. Dat sleutelen doet Nienke op geheel eigen wijze: tussen de noten die gedrukt staan last ze allerlei oefeningetjes in die het makkelijker moeten maken om te zingen, of het nu om articulatie, om ademsteun, om frasering of om loopjes gaat.

In die oefeningetjes is ze eindeloos creatief, altijd gericht op het eindresultaat van de muziek die de leerling onder handen heeft. Het is dan ook heel raadzaam om de les op te nemen op je mobiel, om thuis nog eens te beluisteren.
Nienke heeft een eindeloos geduld. Ze doet voor, beeldend, met associaties en vergelijkingen die soms hilarisch zijn en waar we samen hartelijk om kunnen lachen. Ze is niet streng, maar strikt en slaat altijd de spijker op zijn kop, wat voor een luie of ijdele leerling niet altijd prettig is, maar waar je nu eenmaal tegen moet kunnen kunt als je verder wilt komen met zingen. En verder komen is een must, want stilstand is achteruitgang, zoals óók elke professionele zanger(es) weet. Nienke kent geen leeftijdsdiscriminatie, ze smeedt het materiaal dat er is en maakt er het beste van. ‘Dat doe je goed’, als ze dat zegt, kun je erop vertrouwen dat het zo is. Met Nienke kun je praten, lachen, en vooral: goed leren zingen, en daar gaat het om.”